شورای حکام، با دستپاچگی قطعنامه‌ای تدوین کردند و در آن

به دست و پای ایران افتادند که تعلیق غنی‌سازی را ادامه دهید.

با بی‌شرمی تمام گفتند که به خاطر روشن شدن موارد باقیمانده(بند 5 قطعنامه) تولید و تغذیه مواد شامل تست و تولید در سایت یو.سی.اف اصفهان را متوقف کنید.

در نگاه کلی و گذرا داستان پرونده هسته‌ای ایران برمی‌گردد به چند سال پیش.

وقتی که ماموران بازرسی آژانس به ایران آمدند تا گزارشی از فعالیت‌های اتمی ایران کسب کنند متوجه غنی بودن مواد در درصد بالا شدند.

مقدار غنا در برای فرآوری محصولات صنعتی حدود 30درصد است و غنای 70درصد جهت مصارف بمبسازی به کار می‌رود.

 البته این اشتباه ناشی از ورود مواد خارجی به نیروگاه بود که کارشناسان و مهندسان ایرانی با مدارک و مستندات این امر را اثبات کردند، ولی بازرسان برای اطمینان خاطر بیشتر نمونه‌ای را به خارج از کشور برای انجام تحقیقات بردند که پس از چندی آقای البرادعی در گزارشی گفته‌های مهندسان و خبرگان ایران را تایید کرد و اظهار داشت که غنای بالای 70درصد نشات گرفته از آلودگی‌های خارجی است که وارد ایران شده است.

همانطور که متوجه شدید این امر یک مقوله کاملا فنی بود که مسوولان ذی‌ربط پس از تحقیق و کنکاش آن را حل کردند.

 اما متاسفانه بسیاری از رسانه‌ها و نشریات که معلوم است از کجا خط می‌گیرند سعی در سیاسی جلوه دادن این موضوع داشتند و شروع کردند به تبلیغات برضد ایران مبنی بر اینکه ایران در صدد ساختن بمب اتمی است.

بحثی که مطرح کردند هیچ پایه و اساسی نداشت زیرا آژانس خود اعلام کرد که مورد مشکوکی در فعالیت هسته‌ای ایران  وجود ندارد و تنها نقطه ابهام هم با تحقیقات و بررسی‌ها برطرف شد.

از آن پس نظارتها بر نیروگاه‌های ایران بیشتر شد. سیستمهای حفاظتی تلویزیونی مداربسته که در همه نیروگاههای اتمی جهان حدود چهارتاست در ایران حدود ده دوربین بود.

واقعا به هیچ وجه نمی‌توان به معاهدات غربی‌ها اطمینان کرد. ایران بیش از حد به خرده فرمایشات غرب گوش داد و حتی به مواردی که در قانون ان.پی.تی نیامده است به خاطر اعتمادسازی عمل کرد ولی دیگر حاضر نیست به خاطر مطامع سیاسی مستکبران از حق مسلم خود مبنی بر غنی‌سازی این دانش نوین و سودمند صرف نظر کند.

در پایان به آیه دوازدهم سوره توبه اشاره می‌کنیم که به عهد و پیمان سست کفار اشاره دارد:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

«و ان نکثوا ایمانهم من بعد عهدهم و طعنوا فی دینکم فقتلوا ائمه الکفر انهم لا ایمان لهم لعهم ینتهون»

این آیه درباره پیمان آتش‌بس میان مسلمانان و کفار است.

ولی کافران به عهد و پیمان خود پایدار نبودند و مسلمانان را کشتند؛ خداوند به مسلمانان می‌فرماید شما هم با آنان مقابله به مثل کنند، چون آنان به هیچ عهد و پیمانی پایبند نیستند.